Afscheid & terug naar huis

Hoi iedereen,

Dit wordt dus officieel mijn laatste verslag vanuit Hongarije. Hoewel ik denk dat ik al in Nederland ben op het punt dat ik deze blog online zet. Mijn laatste weken stonden in het teken van afscheid nemen, en dat is niet zo erg als het klinkt. Mijn 9 maanden in Hongarije waren een geweldige ervaring, maar nu heb ik er toch wel genoeg van. Hoewel ik denk dat ik hier makkelijker nog wat langer zou kunnen blijven, in dat geval zou ik toch graag iets meer gevarieerd werk willen hebben. Stephanie is ondertussen al een week weg, en die is druk bezig met van alles en nog wat in Engeland.

Wat heb ik afgelopen weken gedaan? Allereerst ging Steph een weekend naar Budapest en toen kreeg ik bezoek van Laci uit Boedapest. We zijn toen gaan liften naar een bekende wijnregio uit de buurt en daarna hebben we nog een spa bezocht en een kasteel. Toen we uiteindelijk klaar waren was het al donker. Het probleem is; één van de regels van liften is dat je niet kunt liften in het donker. De kans dat iemand je dan op pikt is erg klein. Dus we besloten met de trein terug te gaan, jammer genoeg kon dit niet. Het was veel te laat en er gingen geen treinen meer. We waren in de ‘middle of nowhere’ en hadden dus niet veel opties. Of we gingen op het station slapen, wat vol was met zigeuners en andere ongure types of we gingen alsnog proberen te liften. We kozen voor de tweede optie natuurlijk. Dus we liepen een eindje naar de dichtsbijzijnde grote weg richting Miskolc en eenmaal daar aangekomen merken we dat er bijna geen verkeer is. Dat is dus grote pech. We stonden daar wanhopig met onze duim omhoog bij elke auto die langs kwam en dan vooral blijven lachen. Wonder boven wonder hadden we toch geluk, en na een half uur stopte er een auto. Deze gozer was net klaar met werken en kon ons helemaal naar Miskolc brengen! Dat was natuurlijk erg mooi :)


De week daarvoor hebben we afscheid genomen van onze cliënten. Eerst op de boerderij, waar ze een heel liedje in het engels voor ons hadden voorbereid. Ook hadden ze een taart geregeld en kregen we een aantal kadootjes. We hebben nog een paar spelletjes met zijn allen gespeeld en dat was de laatste keer dat wij deze mensen zagen.

Op vrijdag was er een heus afscheidsfeest voor ons geregeld bij het centrum. Toen we daar aankwamen hebben wij eerst onze creatieve afscheidskado’s gegeven en toen lieten we nog een paar foto’s zien van ons verblijf hier. Daarna kregen we een speech van onze mentor en mochten de cliënten nog vertellen wat ze het meest van ons zouden missen. En opnieuw kregen we een aantal presentjes. Als afsluiting hebben we nog een soort wedstrijd gehouden, met spelletjes zoals stoelendans. En dat was dan onze laatste werkdag in Miskolc, erg gezellig :).

Nadat het weekend afgelopen was moesten we nog een aantal kleine dingen regelen, m.b.t onze leerdoelen en meer kantoorwerk. Die avond zijn we naar het huis van één van onze spaanse vrienden gegaan en hebben we een klein afscheidsfeestje gehouden. Want de dag erop zou Stephanie al weer naar huis gaan!



Woensdag was het dan zo ver; Stephanie ging terug naar Engeland. In de ochtend hebben we nog een rondje Miskolc gelopen en daarna zijn we voor een drankje naar een terras gegaan. Rond 3 uur vertrok ze met de shuttlebus richting Boedapest en toen was ik daar nog maar in mijn eentje..!
Maar niet getreurd, want een aantal uur later kon ik ook naar Boedapest vertrekken om daar Jule op te halen, die een week langs kwam. Eigenlijk was dit wel heel mooi gepland, anders zat ik daar in mijn eentje in Miskolc. De eerste dag hebben we rond gehangen in Boedapest en we hebben overnacht bij een couchsurfer. De andere dagen gingen snel voorbij en wat we gedaan hebben was een combinatie van lang uitslapen, sightseeing en gamen.

Op zaterdag kwam er nog een gast voor mij langs, momo! Ik had haar instructies gegeven over hoe ze naar Miskolc kon komen en dat was nog een heel gedoe! Gelukkig is het haar gelukt en toen had ik plotseling 2 mensen in mijn apartement. Nadat momo klaar was met het zeuren over hoe vies mijn flat was en hoe oud de trams en bussen waren hebben we geslapen.

De volgende dagen waren gevuld met het bezoeken van goedkope Hongaarse terrasjes en rondlopen. Ook hebben we een dag gevuld met shoppen, en dan vooral in de tweedehands winkels. Hoe zouden we al deze kleren ooit weer thuis krijgen?

Woensdag vertrok Jule weer naar zweden en toen was ik nog met momo. We hebben vooral veel geluierd en momo heeft veel boeken gelezen. Op donderdag kwam mijn mentor nog langs om de flat schoon te maken, want vrijdag vertrokken momo en ik naar Boedapest om daar de laatste paar dagen te spenderen. We verbleven in een mooi hostel, en hadden onze eigen kamer! We hadden 3 dagen om heel de stad te zien, en dat is meer dan genoeg. We hebben alles lopend gedaan en dat ging goed zolang momo elk uur een koffie-break kreeg. Toen we naar Heroes Square gingen was dat jammer genoeg afgezet, omdat ze de nieuwe Die Hard film daar op aan het nemen zijn. ’S Avonds hebben we vooral op het terrasje gezeten en heb ik momo ingemaakt met het kaartspel Skip bo!
Gelukkig hadden we alle dagen heerlijk weer, vooral vergeleken met Nederland.


En maandag was het dan zo ver: mijn laatste dag in Hongarije. We hadden het voor mekaar gekregen om alles in de koffers te proppen, maar nu waren ze wel veel te zwaar om te dragen. We hadden in totaal 2 handbagage koffers en 2 grote koffers. Dus had momo een taxi geregeld om ons naar het vliegveld te brengen. De taxichauffeur bood ons nog aan om ons een rondleiding door de hoofdstad te geven, maar dat hebben we natuurlijk afgeslagen.

Eenmaal in Nederland aangekomen werden we opgewacht door een hele fanclub! Ik wist al dat papa en Thomas ons op kwamen halen, maar er stonden nog meer mensen; Nina, Michelle en Thomas waren er ook! Dit was erg leuk om te zien en dat is toch een geweldige thuiskomst!
Nu ben ik al een aantal dagen thuis, en ben opnieuw aan het wennen aan al het Nederlands om mij heen. Ik vind het toch wel erg fijn om iedereen hier weer te zien, en dit weekend hebben Michelle en ik een groot Welkom Thuis feest georganiseerd. Daarnaast ben ik bezig met het zoeken naar een vakantiebaantje en ben ik mijn opleiding aan het regelen.



Dit was het dan: Mijn laatste blog! Mijn 9 maanden in Hongarije zijn voorbij en ik heb er erg van genoten! Deze blog was een perfecte manier om mensen thuis op de hoogte te houden van mijn avonturen en ik vond het leuk om verhalen hier op te schrijven. Ik wil nog even al mijn lezers bedanken, zoals dat hoort, voor het volgen van mijn schrijfsels :) Waarschijnlijk zie ik iedereen in de komende weken nog wel een keer!

Groetjes Jolien