Jolien in the UK

Heya!


Daar ben ik dan weer, terug in Hongarije, na twee en een halve week in Engeland en Ierland door gebracht te hebben. Toen ik gister rond 6 uur in Miskolc aangekomen ben heb ik eerst even met Stephanie gepraat (zo’n 2 uur) en toen ben ik gaan slapen. Vanochtend werd ik rond 10 uur wakker dus heb ik zo’n 14 uur geslapen, is toch wel aardig! Mijn toer door Groot Brittanië was in ieder geval geweldig :)


Laten we bij het begin beginnen; ik had bijna de vlucht gemist! Slim als ik was had ik mijn tijd op mijn mobiel niet naar zomertijd veranderd, omdat het in England toch een uur terug is. Jammer genoeg gebruik ik mijn mobiel ook als wekker, dus op de donderdag werd ik een uur te laat wakker. Dit had ik pas door toen ik in het treinstation was. En met mijn geluk had de eerst volgende trein naar Boedapest ook nog 45 minuten vertraging. Ik was dus bijna 2 uur te laat in Boedapest. Ik zat me aardig wat zorgen te maken in de trein, omdat ik ook nog met de metro en de bus moest reizen naar het vliegveld, wat ook heel wat tijd kost. Dus voor de zekerheid heb ik een taxi naar het vliegveld gepakt, wat natuurlijk aardig duur is in de hoofdstad. De taxi chauffeur vroeg me met welke vliegmaatschappij ik zou vliegen, dan wist hij op welke terminal hij me moest afzetten. Met mijn stomme kop heb ik toen Wizz Air gezegd, want tot voor kort was dat de enige low-budget maatschappij die vanuit Boedapest vloog. Het probleem was; sinds kort vliegt Ryan Air ook hier vandaan, en op die manier hadden wij een goedkope vlucht gevonden (15 euro). Op deze manier stond ik dus op de verkeerde Terminal. Ik heb snel gevraagd hoe ik naar de andere moest komen, maar dat kostte me wel mooi een half uur extra. Toen ik eindelijk op de goede plaats kwam, stond er gelukkig bijna geen rij voor de bagagecontrole. In de rij voor de Gate ontmoette ik Stephanie, die dacht dat ik niet zou komen.
En dan nog zoiets; mijn vlucht heeft een uur vertraging! Dit is typerend voor de rest van mijn trip in Engeland, en ik begon me af te vragen waarom Ryan Air beweerd de meeste vluchten ‘on time’ te hebben. Ik heb er in elk geval niets van gemerkt!

Nou ja, gelukkig heb ik de vlucht gehaald en verliep de reis naar Manchester verder zonder problemen. In Manchester werden we opgewacht door Stephanies ouders en reden we door naar een ‘Carvery’, een typisch engels restaurant. Hier serveren ze een ‘Sunday Roast’, wat natuurlijk ook erg typisch is. Je kunt kiezen uit vier soorten vlees en dan krijg je een ‘Yorkshire Pudding’. De rest van je bord schep je vol met groenten, aardappels en natuurlijk ‘Gravy’.
Nadat we ons volgegeten hadden reden we door naar Stephanies huis, dat 2 uur rijden was. Één van de eerste dingen waar ik aan moest wennen was natuurlijk het verkeer, aangezien ze aan de verkeerde kant rijden (‘It’s not the wrong side!’ zou Stephanie zeggen). Een ander ding was het feit dat iedereen om mij heen engels sprak. Ik kon iedereen verstaan! Dit is natuurlijk niet het geval in Hongarije, waar iedereen om mij heen een rare taal spreekt. Het was zo leuk om reclameborden te kunnen lezen! Ik kwam er dus achter dat Steph in een hele rijke buurt woont, en om mij heen zag ik alleen maar grote huizen en dure auto’s. Thuis hebben we nog een kop thee(!) gedronken en toen was het alweer tijd om te gaan slapen.
De komende vier dagen hebben we doorgebracht Hull en omstreken. Een groot verschil dat je meteen merkt tussen Engeland en Hongarije is het feit dat Engeland heel groen is. Overal zie je gras en bloemen, wat je in Hongarije totaal niet hebt. Het kan liggen aan het feit dat we in Hongarije maar ongeveer 2 keer per jaar regen hebben, toch was het mooi om te zien! De prijzen waren wel even wennen, maar ik had het erger verwacht.
Stephanie heeft een eigen auto, maar ze houdt heel erg van fietsen. Dus dat gingen we doen: fietsen! Ik dacht dat ik als Nederlander wel gewend was aan fietsen, maar fietsen in Engeland is toch heel anders. In Hull is het erg heuvelachtig, en ik moet toegeven dat ik een aantal keren afgestapt ben om een heuvel op te lopen. Er waren natuurlijk nergens fietspaden en ik ben een aantal keren bijna de verkeerde kant de rotonde op gefietst. Maar ik ben nog levend!
Op de zondag zijn we met de hele familie naar de kust geweest, en we hadden gelukkig nog aardig mooi weer. Daar heb ik ook typisch engels ijs geproefd (ja ja, Engeland heeft ook ijs!(Ik was verplicht dit te vermelden)).
Het was erg leuk om de stad en omgeving te verkennen en we hadden elke dag een druk schema. Dit is dan weer erg typisch Stephanie; ze plant de hele dag vol en je hebt ongeveer 10 minuten rust ergens tussen door. Als we dan een keer een uurtje vrij hadden, waren we bezig met schilderen of werken met de naaimachine (ja zeker, ik heb een eigen ‘sokpop’ gemaakt!). En haar moeder was vooral blij om ons veel eten te maken. Ik wist niet dat Engeland zoveel typische gerechten had!
Een tijdje geleden had ik tegen Stephanie gezegd dat haar land slechte kaas had (want Cheddar is natuurlijk geen kwaliteitskaas) en dit zag zij als een belediging. Haar missie was om mij te introduceren aan echte Engelse kaas. Dus op vrijdagavond hadden we een ‘Cheese Party’, met verschillende soorten Engelse kaas, en hierbij neem ik mijn woorden terug. Engeland heeft heerlijke kaas, vooral Wensleydale!


Op maandag gingen we dan naar York, een van de meest historische steden van Engeland. We hadden hier maar een aantal uren de tijd, maar dat was genoeg om de belangrijke dingen te zien. We hadden zelfs nog tijd om te zien hoe Fudge gemaakt wordt, en proeven natuurlijk ;) Het is een mooie stad om te zien en we hebben een wandeling gemaakt over de stadsmuren. Toen moesten we weer terug naar het treinstation om richting NewCastle te gaan.
De trein had (natuurlijk) vertraging en eenmaal in de stad aangekomen, zien we dat het aan het sneeuwen is! Ik heb dus alle soorten weer in Engeland getroffen. We hadden met een paar van Stephanies oude studievrienden afgesproken in een ‘Vodkabar’, waar we een pizza bestelden! Daar hebben we een aantal uur doorgebracht, waarna we met de bus naar onze verblijfplaats gingen. We verbleven bij Stephs ex-roommate, die nu haar PhD in Newcastle doet. Ze had een best groot huis voor zichzelf, en een zeer grote televisie! Ik sliep in de woonkamer, wat erg fijn was.
Op woensdag zijn we met zijn drieeën de stad in gegaan, voor sightseeing. We hebben wel 3 musuems gezien en heel veel winkels! Die avond aten we opnieuw een Roast dinner, dit keer gemaakt door onze Host, Helen.
Donderdag hebben we ook in het centrum rondgelopen, en we hebben ook de universiteit van binnen verkend. Een ander typisch engels iets zijn de ‘charity shops’, hier geven mensen hun oude kleren af en ze worden verkocht voor een klein bedrag. Dit bedrag gaat naar een ‘charity’, oftewel een goed doel. Die hebben we veel gezien in onze shopping toer. Daarna nog een drankje gedronken in een ‘Pub’, waar het toevallig Happy Hour was. Dit hield in dat je op een knop mocht drukken, daarmee bepaalde je hoeveel korting je kreeg op je drankje. Ik was als zuinige Nederlander erg blij met mijn 50% off.
De dag daarna gingen we opnieuw naar de zee, dit keer met minder goed weer. Gelukkig regende het niet, dus het was toch nog een leuke dag. We hebben toen ook bij het ‘beste’ Fish&Chips restaurant gegeten. Aangezien het één van de bekendste gerechten uit het land is, verwachtte ik veel van het zogenaamde beste restaurant. Ik werd teleurgesteld, ik vond het niet lekker. De friet is lekker, en vooral met azijn vond ik het een aparte ervaring, maar de vis was gewoon één brok olie. Ik heb dus officieel besloten dat ik geen fan ben van Fish&Chips, maar gelukkig heeft het eiland nog genoeg andere nationale gerechten!
Die avond zijn we uitgeweest in de stad, en het was erg gezellig. Het is wel een beetje duurder dan in Nederland (en vergelijk het vooral niet met Hongarije), maar je krijgt wel erg lekkere Cider!
Onze laatste dag in Newcastle zijn we richting Schotland gereden, waar we de beroemde muur van Engeland bekeken hebben. Het was de muur die Schotland van Engeland scheidde, en delen ervan zijn nog te vinden. Het is niet langer de grens tegenwoordig, dus ik heb niet in Schotland rondgelopen. Er zijn mensen die dagen lang lopen om de hele muur te volgen, en natuurlijk hadden Stephanie en haar vrienden dit gedaan. Wie had het gedacht?! Volgend jaar gaat ze een wandeltocht maken die van Londen naar Schotland, Zweden, Noorwegen, Duitsland, Nederland, België en Frankrijk weer terug naar Londen loopt. Het is maar waar je zin in hebt...

Na de prachtige overblijfselen van de muur bekeken te hebben zijn we naar het treinstation gereden, waar ik op de trein sprong richting Manchester. Ik heb de hele reis naast een stel voetbalfans gezeten, waar ik niet veel van verstond. Toen ze naar mijn boek keken dachten ze dat ik uit China kwam (?), terwijl het gewoon een engels boek was. In Manchester moest ik mijn trein naar Stoke-On-Trent vinden, wat niet makkelijk was, het treinstation is enorm! Gelukkig spreekt iedereen Engels, dus hulp was niet moeilijk te vinden. Ik ben dus naar Stoke gegaan om één van mijn game-vrienden op te zoeken, die ik al zo’n 2 jaar ken. Het probleem was dat ik maar 1 nacht bij hem kon blijven, dus de andere 3 nachten besloot ik gebruik te maken van Couchsurfing. Het zou veels te duur zijn om in een hotel te verblijven, dus dit leek me een goede oplossing. De eerste nacht kwam ik rond 10 uur aan, en ik werd opgewacht door mijn game-vriend Jordan. We gingen naar zijn huis en hebben de hele nacht games gespeeld en kaas gegeten (Ik heb zoveel kaas gegeten in Engeland, vanaf nu houd ik mijn mond over andermans kaas!). De dag erna hebben we door de stad gelopen, en rond 4 uur ben ik terug naar het station gegaan om mijn eerste Couchsurfer te ontmoeten. Dit was een meisje dat in een Apotheek werkte en een erg goed salaris had! Ze vond het erg leuk om een Couchsurfer te hebben, en ik had een eigen kamer! We hebben samen engels eten gekookt en daarna een film gekeken. Ze was nog nooit in ‘mainland’ Europe geweest, en was erg geïnteresseerd in de landen waar ik geweest was. De volgende ochtend nam ze me naar het enige museum dat Stoke heeft en rond 12 uur werd ik opgehaald door Jordan om ergens te gaan eten. De dag met hem doorgebracht en daarna naar mijn tweede host, een jongen uit Egypte. Als ik dacht dat mijn eerste host rijk was, deze was nog een stapje erger. Hij kwam me ophalen met een BMW Convertible en had alle nieuwste Gadgets in huis. We hebben toen samen een film gekeken en een aantal spellen op de playstation gespeeld. De dag erop had hij me netjes afgezet bij Jordan en toen zijn we naar een Carvery geweest met zijn vriendin en zijn moeder. Na ons vol gegeten te hebben zijn we naar een ‘Arcade hall’ geweest, wat Leon geweldig gevonden had! En als afsluiter zijn we naar de bioscoop geweest. Toen was het alweer tijd voor mijn derde en laatste host, een student uit India. Eenmaal bij het apartement aangekomen kwam ik erachten dat het gevuld was met jongeren uit India! En iedereen was erg geïnteresseerd in Europa en onze gewoontes. De hele groep was me aandachtig aan het aankijken toen ik mijn eerste hap ‘Indian Food’ nam, wat ERG pittig was. Het was waarschijnlijk ook een hilarisch beeld hoe ik naar mijn glas water greep! De mensen waar heel gastvrij en vonden het geweldig om mijn verhalen van Nederland te horen. Toen ze me eindelijk naar bed lieten gaan heb ik heerlijk geslapen :)


De dag erop verliet ik Stoke en ging ik op weg naar Ierland, waar ik Michelle ging opzoeken! Ik vertrok vanuit Manchester Airport, dat het grootste vliegveld is wat ik ooit heb gezien. En wie had het kunnen raden; Ik had natuurlijk vertraging....! Gelukkig maakte dat niet zoveel uit, want de vlucht duurde opeens 20 minuten in plaats van de oorspronkelijke 50. In Dublin moest ik nog 2 uur wachten op mijn bus, die om half 1 ’s nachts vertrok naar Limerick. Om 4 uur in de nacht kwam ik daar aan, en Michelle stond op mij te wachten. We zijn toen naar haar Studenten apartement gelopen, waar we eigenlijk bijna meteen zijn gaan slapen.
De volgende dag hebben we uitgeslapen en toen zijn we naar haar College gelopen, waar we mijn boardingpass uitgeprint hebben en waar ik een rondleiding kreeg. Daarna gingen we naar het winkelcentrum gelopen waar we bij de KFC hebben gegeten, wat ik al lang niet gedaan heb! Nog even door de winkels gekeken en toen naar de bioscoop geweest. Hier hebben we de film ‘Mirror Mirror’ gekeken, een parodie op Sneeuwwitje.
Op vrijdag zijn we naar de ‘Cliffs of Moher’ geweest, een prachtig uitzicht! Het was helemaal gevuld met Nederlanders, en het was weer even wennen om zoveel nederlands om mij heen te horen. Het was een eindje rijden met de bus, maar het was het zeker waard. Terug in Limerick hebben we een antiek snoepwinkeltje bekeken, met echt Wonka snoep! En als avondeten hebben we typisch ierse Kebab gegeten *ahum*. De avond hebben we rustig doorgebracht met een aantal films en Family Guy. En toen begon het weekend alweer, mijn laatste weekend op het eiland! We begonnen de dag met een toer door de stad, door een heel aardige Ierse meneer. Hij vertelde leuke informatie over de stad en had zelfs ooit een toer gegeven aan een Amerikaanse president! Ons eten was verrassend genoeg opnieuw een take-away, deze keer was het Noodles. In de avond ging Michelle uit met een aantal van haar studievrienden, maar ik was te moe om mee te gaan, dus heb ik mijn tijd op het internet doorgebracht en toen ben ik in slaap gevallen.
Om de volgende dag wakker te worden, klaar voor de terugreis naar Hongarije.


Mijn reis naar Dublin verliep zonder problemen en mijn vlucht was voorspoedig, op de vertraging na. Ik kwam om iets na 12 aan in Boedapest, waar ik moeite had met het nachtelijke vervoer in de hoofdstad. Het is erg moeilijk om het vliegveld te verlaten, wanneer niemand je verstaat en je meerdere keren over moet stappen. Maar na vele verkeerde beslissingen kwam ik op het treinstation aan. Mijn originele plan was om bij één van mijn Hongaarse vrienden te verblijven, maar we hadden wat problemen gehad met afspraken maken. Ik had dus besloten om gewoon 4 uur in de stad rond te lopen, totdat de eerste trein naar Miskolc vertrok. Totdat ik om 2 uur gebeld werd door mijn goede vriend Laci, ‘waar ik was’. Ik legde de situatie uit, en hij was de hele avond bezorgd geweest. Hij kwam me dus ophalen bij het station en heb toen uiteindelijk toch bij hem kunnen slapen. Ik was hier toch erg blij mee, omdat ik me begon te irriteren aan de Hongaarse zwerfers die om de paar meter op me af kwamen voor geld. Als je ooit de nacht in Boedapest wil doorbrengen, zorg ervoor dat je een 24 uurs Mc Donalds vindt ;).

En dat is dan het einde van mijn reis in ‘the UK’. Ik ben gisteren met terug gekomen in Miskolc, en ik heb dus een lange nachtrust gehad. Vandaag weer begonnen met werken, en het was leuk te zien dat de bewoners ons zo gemist hadden. Ik stop met schrijven nu, ik denk dat dit wel weer even genoeg leesvoer voor een tijdje moet zijn!

Groetjes Jolien