Debrechen & Kleurtjes

Hallo mensjes,


Hier een nieuw verslag uit Miskolc! Op dit moment is het een stuk afgekoeld en ik zou bijna mijn winterjas gaan dragen. Maar omdat ik weet dat de winter nog een stuk kouder gaat zijn, hangt deze nog altijd aan de kapstok. Ook is de verwarming aan gegaan in onze flat, zonder dat wij hem uit kunnen zetten. Dus nu is het contstant warm in onze flat, behalve wanneer je een deur openzet. Geen technische problemen op het moment, dus niks te klagen! Onze 3de flatmate is ondertussen al weer thuis en we hebben kunnen genieten van vele verhalen over Londen. Ik zal toch maar vanaf het begin beginnen, en dat was vorige week maandag!

Maandag gingen Stephanie en ik in het centrum werken, met de cliënten. We hebben daar gegeten en spelletjes gespeeld. Dit alles zonder een woord Hongaars te spreken natuurlijk, maar met gebaren taal kom je best ver. Er is daar een spel met gekleurde blokjes en één van de bewoners vond het leuk om ons de kleuren in het Hongaars te leren. Dus later in de week zijn we trots naar de Hongaarse les gegaan met onze nieuwe woordenschat. Hier in Hongarije hebben ze blijkbaar geen verschillende woorden voor Oranje en Geel. Voor beide zeg je als Sargá (uitgesproken als Sjargaa). En bij rood hebben ze juist 2 woorden. Er wordt onderscheid gemaakt tussen het rood van bloed en het rood van tomaten.

De rest van de week hebben we ongeveer hetzelfde gedaan qua werk. ’S Avonds uit geweest of thuis gebleven. En ik ben deze week begonnen Stephanie te leren gamen. Elke avond doen we 1 of 2 games waarin ik haar uitleg wat ze moet doen. Dit is allemaal als voorbereiding voor volgende week dinsdag, wanneer ik het eerste deel van mijn verjaardag vier. Om mijn verjaardag toch een beetje te vieren met mijn Nederlandse vrienden hebben we dus een lan-party. Maar dit keer online! Iedereeen zorgt voor voedsel/drinken en skype en het feest kan beginnen. Maar mijn flatmates wilden ook graag meedoen dus nu leer ik hen het spel. En ze zijn al helemaal bezig met alle voorbereiding voor de verschillende soorten voedsel die we gaan maken. Ook krijg ik een speciale ‘Hello Kitty’ verjaardagstaart en typische engelse snacks.

Op woensdag is Stephanie met onze duitse vriendin Corinna naar de Brit-club (British hungarian club) geweest, maar ik ben thuis gebleven om vroeger te gaan slapen en te skypen met een aantal mensen. De rest van de week was best rustig en vrijdag vertrokken we dus naar Debrechen, om een stel andere EVS vrijwilligers te ontmoeten.

Na het werk op vrijdag hadden we dus afgesproken met Corinna op het treinstation, en daar kochten we tickets voor de 1.5 uur durende rit naar de twee na grootste stad in Hongarije! Dit was in totaal maar 2 euro :). Toen we daar aankwamen werden we opgewacht door een Spaanse EVSer, en we gingen eerst naar zijn appartement. Twee van ons konden daar overnachten en 1 mocht in het grotere apartement. Ik dacht; ik slaap in mijn eentje! Dus ik moest nog een eindje verder lopen met mijn bagage. Dit grotere apartement was eigenlijk het kantoor van hun organisatie, waar ook 3 slaapkamers waren. Maar ik mocht in de computerkamer slapen :D Overal high-tech aparatuur om mij heen en dure computers, die ik mocht gebruiken :P
Die avond was een een welcome-party voor een nieuwe portugese vrijwilliger in hun organisatie. Hier mochten wij ook bij zijn natuurlijk. Het begon met het eten, en er was eten uit alle landen in de organisatie; Roemenië, Spanje, Portugal, Rusland, Noorwegen en Hongarije. Ik vond vooral het Roemeense eten erg lekker, erg gekruid. Daarna gezellig met zijn allen drinken, en er waren best veel mensen! Ook hebben we een hongaars liedje geleerd over vogels die op daken zitten en er af gejaagd worden, heel interessant natuurlijk. Er werd ons ook uitgelegd dat je in Hongarije mensen op een verschillende manier moet begroeten. Als het iemand van jouw leeftijd is, dan geef je 2 kussen op de wang van links naar rechts. Als het meer formeel is, worden er handen geschud. Maar mannen schudden nooit de handen van een vrouw! Ook kwam ik erachter dat de reden waarom Hongaren zoveel varkensvlees eten is omdat ze bezet zijn door Turkije. De bezetters eisten al het vlees in Hongarije, maar moslims eten natuurlijk geen varkensvlees. Dus dit mochten ze houden. Later op de avond zijn we nog uit geweest in de stad met 4 anderen.

De volgende dag zijn we met de vrijwilligers naar een tentoonstelling in het lokale museum geweest. Het was een Moderne Kunst tentoonstelling, en ik vond er maar weinig aan eigenlijk. Daarna zijn we voor een wandeling naar het park geweest en hebben we gegeten in een restaurant. ’S Avonds opnieuw uitgeweest.

Op zondag hebben we erg lang uitgeslapen en rond een uur of 6 zijn we terug gelopen naar het treinstation. Toen we eindelijk thuis kwamen hebben we een film gekeken en onze 3de flatmate was thuisgekomen, dus we konden luisteren naar al haar verhalen.


Maandag kwam er een groep met duitse uitwisselingsstudenten naar de boerderij om rond te kijken en wat te leren over autisme. Dus eerst hebben we alles laten zien, in het duits natuurlijk, want niemand durfde engels te spreken. Maar gelukkig hebben wij een duitser hier, dus dat was geen probleem. Daarna Goulash gegeten en een discussie gehad over vrijwilligerswerk. Als laatste had Stephanie een quiz gehaald, waarmee je koekjes kon winnen, dus iedereen deed fanatiek mee natuurlijk.

De rest van de week hebben Stephanie en ik in het centrum gewerkt en Judith was de eerste die bij het kaas maken mocht meehelpen. Ook hebben Stephanie en ik kaarsen mogen maken en woensdag hebben we voor de eerste keer een Engelse les gegeven aan de cliënten. We hadden gehoord dat er vraag is naar lessen in engels, dus vanaf nu hebben we wekelijks een uurtje om engels te geven. Er zitten ook staffmembers bij, want hun engels is net zo gebrekkig. Deze week hebben we ze geleerd om van één tot vijf te tellen. Dit deden we met behulp van spelletjes, die Stephanie kent door haar ervaring met lesgeven. Uiteindelijk kon bijna iedereen aan het einde tot vijf tellen. Les 1 is dus succesvol!

Woensdag avond naar de Britclub gegaan en daar ontmoette ik een hongaar die meer dan 15 jaar in Nederland gewoond had, in Nijmegen. Dus Nederlands met hem gepraat en de avond was zo voorbij. Hij wist me ook te vertellen dat ze hier in Hongarije ook sinterklaas vieren, alleen hun ‘sinterklaas’ komt uit het Noorden, i.p.v. Spanje. Eind november komt het typisch hongaarse sinterklaassnoep pas in de winkel, heel wat anders dan bij ons natuurlijk. De Britclub is sinds deze week niet meer buiten, maar in een knus cafeetje dicht bij ons apartement. Hier kun je een bepaalde chocolademelk kopen genaamd Hollandse Choco, wat chocolademelk met ijs en slagroom is. Dat kon ik natuurlijk niet laten staan :)

Op donderdag en vrijdag hebben we opnieuw met de cliënten gespeeld en mee gedaan aan de therapie sessies. Na 4 uur zijn alleen de bewoners er nog, en we hebben al een aantal gewoontes ontwikkeld bij bepaalde cliënten. Één van de autisten vindt het namelijk hilarisch wanneer wij kleuren in het Hongaars zeggen. Dus telkens wanneer hij ons ziet wijst hij naar iets en vraagt; Welke kleur is dat? (Milyen Szinu?) en dan mogen wij in het Hongaars antwoorden. Een andere bewoner heeft mij uitgekozen als wandel-maatje, dus ze neemt mijn hand en ik moet dagelijks een uur lang rondjes lopen. Stephanie heeft het voor mekaar gekregen om een aantal mensen tot 5 te leren tellen in het engels, dus vaak komen ze naar ons toe om met ons te tellen. En zo ontwikkelen we langzaam bepaalde spelletjes met de bewoners.
Vrijdagavond zijn we uitgeweest en hebben we met een groepje pizza gegeten. Op zaterdag zijn Stephanie en ik weer gaan wandelen in de bergen, dit keer met wat meer water. En toen we naar een paar uur klaar zijn zei ik; we hebben nog niet genoeg gelopen! En dat vond ze erg hilarisch. Die avond zijn we naar een Rockconcert geweest, met verschillende Hongaarse bands, maar ik ben al snel weer weggegaan, want het geluid stond echt te hard en ik had geen oordopjes bij.
Zondag is vrij rustig geweest en we hebben samen thee gedronken bij een klein café.

Dat was 2 weken in één keer! En volgende keer kun je lezen over mijn verjaardag en de lan-party en natuurlijk nog veel meer.

Groetjes Jolien