Amerikaanse Studenten & Slowaakse bezoekers

Sziasztok!


Hier een nieuw verslag uit Hongarije! Ik zal het verslag beginnen met een wist-je-dat: Wist je dat ze in Hongarije meestal geen slot op de wc deur hebben, de meeste mensen gebruiken kaartjes die je om kunt draaien, waarmee je kunt zien of de toilet vrij is! Dit heeft hier al vaak toch ongemakkelijke situaties geleid. Dan zal ik nu maar eens beginnen met een verslag van onze tamelijk drukke week.


Maandag zijn we dus met een groep bewoners naar de dierentuin in Boekarest geweest. Er was een open dag voor Gehandicapten, waarbij ze gratis naar binnen konden, met begeleiders (wij dus). Er was ook van alles georganiseerd, zoals het voeren van de geiten en kraampjes met informatie over verschillende diersoorten. Vooral onze jongste bewoners vonden het voeren erg leuk :)
We hebben allerlei dieren gezien, maar moesten ook vroeg weer naar huis. Er zijn bewoners die echt op de boerderij en in het centrum wonen, maar voor sommigen is het meer een dagopvang. Deze mensen gaan elke dag om 5 uur weer naar hun eigen huis.


De rest van de week hebben we vooral op de boerderij doorgebracht. Het verschil tussen de boerderij en het centrum is dat op de boerderij de mensen een zwaardere handicap hebben. Zij moeten ook echt medicijnen slikken en vaste patronen zijn erg belangrijk. Op de boerderij is van alles te doen. Er zijn dieren; geiten, paarden, kippen, koeien en een ezel. Van de geiten wordt geitenkaas gemaakt, en geitenmelk. Dit wordt gedaan door de cliënten zelf, met begeleider natuurlijk. Het paard wordt gebruikt voor therapie, en hier mogen wij ook mee werken. Ook is er een houtzagerij waar van alles gemaakt wordt door de bewoners. Er is een gebouw ingericht voor het maken en bewerken van kaarsen en overal op het land zijn fruitbomen te vinden. Op het land worden kruiden verbouwd en in de kas ook nog een aantal dingen, zoals tomaten.


Deze week was er een groep studenten op bezoek van een Amerikaanse school in Boekarest. Dit is een internationale waar de kinderen niet langer dan een jaar blijven. Dit omdat hun ouders vaak verhuizen. Zij kwamen meehelpen op onze boerderij, voor studiepunten. Er waren verschillende taken om te doen; Een hek weven van omgevallen takken, een pad leggen van bakstenen, een tuin aanleggen en appels rapen. We begonnen om 8 uur ’s ochtens en moesten door werken tot 3 uur. Dit ging gepaard met veel gezeur en gezanik omdat het te lang duurde. Vooral toen wij (Ik, Stephanie en Judith) eerder weg gingen, werden de Amerikaanse leraren gek van het gezeur van de jaloerse studenten. Maar wij moesten wel vertrekken, want er stond weer een taalles gepland. Ik heb zelf vooral stenen gelegd, en dit moest heel precies gedaan worden. Onze baas was een mexicaanse man die elke keer wanneer er ook maar een steen schuin lag, op ons af kwam rennen en ons furieus in het Hongaars probeerde uit te leggen hoe het wel moest. Het was het makkelijkste werk dat ik kon kiezen, alleen ik ben wel verbrand door de felle zon.


We zijn ook begonnen met het schilderen van de flat, maar we hadden nog geen toestemming gevraagd voor onze plannen. Toch zijn we maar begonnen, we zouden het wel weer wit verven als het niet toegestaan was. Dus begon ik met het schetsen van een draak en daarna hebben we het samen geverfd. Dit was erg leuk om te doen en we hebben al veel ideeën voor de andere kamers! Op de dag van de taalles zou onze mentor onze creatie zien en we hadden geen idee wat ze ervan zou vinden. Maar alles ging beter dan verwacht en ze vond het erg mooi, ze zei wel dat we misschien aan het einde van de 9 maanden alles wit moesten verven. Ze heeft ons zelf gevraagd of we misschien het kantoor wilden verven. Dus misschien hebben we een extra baantje ;)


Vrijdag ochtend ben ik met Monika naar de huisarts gegaan, omdat ik een ingegroeide teennagel had. In Hongarije hoef je geen afspraak te maken met de huisarts, maar ga je gewoon in de wachtkamer zitten, en wacht je tot je aan de beurt bent. Na een uur wachten mochten we naar binnen en ik liet mijn teen zien. Ik zag hem nee schudden en hij zei; ‘nem nem’ ( wat natuurlijk ‘nee nee’ betekend). Ik werd dus doorgestuurd naar een specialist. We namen de bus richting het ziekenhuis, waar ik opnieuw in de wachtkamer moest gaan zitten. Er was alleen een probleem met de verzekering, ik zou een speciaal pasje nodig hebben om het vergoed te krijgen en anders zou ik alles moeten voorschieten. Ik mocht na een tijdje wachten naar binnen en Monika besprak de betaling met de arts. Toen hij hoorde dat ik Nederlands was, begon hij te praten over zijn nederlandse duivencollectie. Ik moest op de doktersstoel gaan liggen en de assistente haalde een injectienaald tevoorschijn. Ik kreeg 7 verdovingsinjecties. Ik zat te shaken op de stoel en de dokter vroeg of het pijn deed, maar ik was gewoon doodsbang voor de naalden. Toen mijn teen helemaal verdoofd was trok hij met een pincet de nagel eraf. Toen zei hij dat ik niets hoefde te betalen, en dat ik dit als een vriendendienst moest zien omdat hij Nederlanders zo aardig vindt. Ik was dus illegaal geholpen :D Hierna nog naar de apotheek gegaan voor Ibuprofen, Betadine en nieuw verband. Hierdoor kan ik wel het hele weekend niet mee uitgaan of lopen, dus zit ik alleen in onze flat :( . Maandag moet ik terug voor een controle, en tot dinsdag hoef ik niet te werken.


Vorige week hebben wij ons aangemeld op de site couchsurfing. Deze site is voor mensen die willen gaan reizen en dan een gratis plek zoeken om te overnachten. Mensen kunnen dus hun apartement of huis openstellen voor reizigers die een nachtje willen komen logeren. Of je kunt zelf op een stad zoeken waar je graag heen wilt en daar misschien bij iemand kunt overnachten. Wij hebben ons appartement dus op gegeven als slaapplek en we kregen al meteen een aantal slaapverzoeken binnen. Dit weekend slaapt er dus een Slowaak bij ons, op een matras. Als tegenprestatie kunnen wij nu dus ook bij hem komen slapen en heeft hij voor ons gekookt.

Op dit moment zijn mijn roommates een film aan het kijken in de openlucht, omdat er op dit moment een filmfestival in onze stad is, en ik ga maar even wat eten maken!

Vislát,

Jolien